Jako że miasto stworzone jest do chodzenia, spacerowicze są „praktykującymi miasto“. Miasto jest językiem, zbiorem możliwości, a spacer to akt mowy w tym języku i akt wyboru spośród tych możliwości. I tak jak język ogranicza to, co wypowiadane, tak architektura ogranicza chodzenie. Ale spacerowicz znajdzie inne drogi.
– Rebecca Solnit, Zew włóczęgi. Opowieści wędrowne
Czytaj dalej Praktykujący